Како ће поступити уговорни орган у погледу обавезности примјене е-аукције
Како ће поступити уговорни орган у погледу обавезности примјене е-аукције у ситуацијама када је материјалним прописом за одређене предмете набавке утврђена фиксна/минимална цијена?

НОВИ СТАВ АГЕНЦИЈЕ:
 
Чланом 10. став (1) Правилника о условима и начину кориштења е-аукције (“Службени гласник БиХ”, број 66/16) одређено је да су за поступке јавне набавке из члана 1. став (1) овог правилника, код којих се користи најнижа цијена као критериј за дођелу уговора, уговорни органи дужни предвиђети провођење е-аукције у систему е-Набавке за најмање:
 
а) 30% поступака јавне набавке у 2017. години.
б) 50% поступака јавне набавке у 2018. години.
ц) 80% поступака јавне набавке у 2019. години.
 
Став (2) истог члана наводи да су од 01.01.2020. године уговорни органи дужни за све поступке јавне набавке из члана 1. став (1) овог правилника, код којих се користи најнижа цијена као критериј за дођелу уговора, предвиђети провођење е-аукције у систему е-Набавке.
 
Из напријед наведеног евидентно је да се поменута обавезност примјене е-аукције односи само на поступке јавне набавке из члана 1. став (1) овог правилника, односно на отворени, ограничени, преговарачки поступак са објавом обавјештења о набавци и конкурентски захтјев за доставу понуда и то само у случају када се код провођења наведених поступака користи критериј “најнижа цијена” као критериј за дођелу уговора.
 
Наиме, један од услова за примјену е-аукције је могућност рангирања понуда помоћу аутоматских метода оћењивања у систему е-Набавке, те се у вези с тим, у случају критерија економски најповољнија понуда, оћена понуда врши само по подкритеријима дефинисаним у систему е-Набавке.
 
Дакле, разлог што се поменута обавезност не односи на критериј “економски најповољнија понуда” садржан је у чињеници да се за поједине предмете набавке неријетко користе подкритерији који се не могу квантитативно одредити и изразити у бројевима или постоцима, односно кроз математичку формулу у систему е-Набавке.
 
Дакле, примјеном критерија „економски најповољније понуде“ уговорни орган не би имао обавезу примјене е-аукције обзиром да се поменута обавезност, односи само на поступке јавних набавки код којих се, као што је већ наведено, користи “најнижа цијена” као критериј за дођелу уговора.
 
Наведено мишљење свакако није оно чему Агенција за јавне набавке тежи, обзиром да Агенција константно “промовише” примјену е-аукције, али је једино могуће из разлога ограничења постављених у материјалним прописима и исто треба да вриједи до отварања тржишта и слободног формирања цијена на одређеном тржишту.